Zamek Królewski

Pierwsze wzmianki o budowlach w miejscu, w którym obecnie stoi Zamek Królewski w Sandomierzu pochodzą z dziesiątego wieku.

Podejrzewa się, że istniał tam wcześniej gród. Dopiero kiedy w 1139 roku Sandomierz stał się stolicą księstwa dzielnicowego, zamek i jego otoczenie trzeba było rozbudować. Jego murowana wersja powstała pod okiem Kazimierza Wielkiego i to prawdopodobnie połączono go z murami obronnymi miasta. W szesnastym wieku zamek przekształcono na rezydencję o bardziej renesansowym charakterze. Ponad sto lat później została ona zniszczona przez wycofujące się szwedzkie wojska.

Od 1656 roku nad Sandomierzem góruje ocalałe zachodnie skrzydło budowli, nie ukończone w momencie wysadzenia przez Szwedów. Od tamtego czasu zamek nie spełniał roli siedziby królów czy choćby arystokracji. W latach zaborów austriackich ulokowano tam sąd oraz więzienie.

W wyniku licznych przebudowań, początkowo gotycka siedziba królów stała się pałacowym budynkiem o neoklasycznej formie. Na uwagę zasługuje przylegający do niego dziedziniec w kształcie półkola.

Obecnie w murach zamku mieści się Muzeum Okręgowe, w którym można zobaczyć między innymi wystawę malarstwa, biżuterii, kolekcję sreber europejskich czy Salę Rycerską. Należy też zwrócić uwagę na najstarszy zachowany element zamku, basztę, tak zwaną kurzą stopę. Jest wykonana z dekoracyjnej cegły i połączona ze zrekonstruowanym drewnianym gankiem dla straży. Niedaleko można też zobaczyć wystawę narzędzi tortur.

Jak każdy zamek, również i ten posiada swoje legendy. Jedną z nich są te o lochach, przekazywane od wielu pokoleń. Według podań, istnieją trzy podziemne korytarze, których jak dotąd nie odkryto. Prawdopodobnie można było przedostać się nimi na drugą stronę Wisły, co mogło ułatwiać wysłanie posłańca z wołaniem o pomoc w razie jakiegoś ataku.